Ruim 40,000 euro schade vergoeding door catfishing
De Rechtbank Limburg heeft een mooi vonnis gewezen in de kwestie “Cindy Klaassen”. De dader had met het nepaccount op Facebook naaktfoto's van het slachtoffer ontfutseld. De rechter vindt dat op een “walgelijke manier” misbruik is gemaakt van het vertrouwen van het slachtoffer.
Lees verder...
EHRM: beperkt controle e-mail werknemers: voorafgaande melding verplicht!
Wanneer mag de e-mail van werknemers worden gecontroleerd? (Privacyrecht)
13 september 2017 - E-mail op de werkvloer is vanzelfsprekend. Het e-mail en online gedrag wordt tegenwoordig steeds meer bewaard en zelfs gemonitord. Voor werkgevers is dat een bron van informatie over het gedrag van de werknemers. Dat is met name interessant bij een conflict tussen de werkgever en werknemer. Dan kan de werkgever het online gedrag gebruiken om het wangedrag van de werknemer aan te tonen.
E-mail mag echter niet zomaar gemonitord worden. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens(EHRM) bepaalde al dat e-mail (ook zakelijke) onder artikel 8 EVRM (privacy) valt. Het monitoren daarvan is een beperking op artikel 8 EVRM en mag dus alleen onder strikte voorwaarden plaatsvinden. Afgelopen dinsdag (05 september 2017) draaide het EHRM de duimschroeven verder aan: monitoring is alleen toegestaan wanneer de werknemer daarvan op voorhand in kennis is gesteld. Bovendien is controle. (EHRM Barbulescu v. Romania) Dat heeft aanzienlijke gevolgen voor de Nederlandse werkgevers.
Lees hierna over de gevolgen van dit arrest; wanneer monitoring wél is toegestaan en wat de gevolgen zijn als een werkgever onrechtmatig monitort.
Het arrest Barbulesu v. Romania
De heer Barbulesu werkte bij een bedrijf dat ieder persoonlijk gebruik van bedrijfseigendommen verbood. In de arbeidsovereenkomst was opgenomen dat ook het persoonlijk gebruik van IT-faciliteiten strikt verboden was. Even een e-mailtje naar een vriend versturen was er dus niet bij. De werkgever was daar ook zeer duidelijk over, zie bijvoorbeeld de volgende interne memo:
Op een dag vroeg zijn werkgever waarom hij Yahoo Messenger op zijn PC gebruikte voor privé-activiteiten. Dat kon Barbulesu gemakkelijk verklaren. Zijn manager had hem namelijk verzocht Yahoo te installeren om met klanten te communiceren. Het gebruik was dus alleen zakelijk. Dezelfde dag ontving Barbulesu een nieuw bericht van zijn werkgever: waarom gebruikte hij Yahoo Messenger om met zijn vrouw te praten? inclusief 45 pagina's aan transcripties.
Uiteindelijk wordt Barbulesu ontslagen vanwege de gesprekken met zijn vrouw. De Roemeense rechtbank en gerechtshoven fiatteren dat ontslag. (Om het in perspectief te plaatsen: Barbulesu werd niet ontslagen om een enkel gesprek met zijn vrouw, maar meer omdat hij gedurende een week Yahoo Messenger alleen maar gebruikte om met zijn vrouw te praten en in totaal 45 pagina's aan gesprekken voerde. Ergens is het standpunt van de werkgever dus wel te begrijpen. Barbulesu besteedde namelijk erg veel werktijd aan zijn vrouw en heeft daar bovendien over gelogen. Een extreem geval dus, maar jurisprudentie ontstaat altijd uit extreme gevallen.
Volgens het EHRM is internetmonitoring van werknemers in het algemeen toegestaan zolang voldaan is aan een paar strenge regels. In dit geval is met name belangrijk dat Barbulesu niet op voorhand in kennis is gesteld van de mogelijkheid dat zijn internetactiviteiten gemonitord kon worden. Zijn werkgever gaf wél aan dat privé-activiteiten niet waren toegestaan op het zakelijke account, maar niet specifiek dat gemonitord kon worden. Dat rekent het EHRM de werkgever zwaar aan. Hierdoor had Barbulesu 'a reasonable expectancy of privacy' en kon hij zijn gedrag niet aanpassen.
De gevolgen van het arrest voor het Nederlandse privacyrecht: voorafgaande melding verplicht én soms ontslag onrechtmatig
In haar arrest schept het EHRM een beoordelingskader. Dat beoordelingskader komt in grote lijnen overeen met de geldende regelgeving (Zie bijvoorbeeld de richtlijnen van de Autoriteit Persoonsgegeven). Er zijn echter twee belangrijke verschillen. Voortaan is voorafgaande melding verplicht én het onrechtmatig verkrijgen van gegevens moet worden meegewogen bij de beoordeling van het ontslag.
Belangrijk is dat het EHRM uitdrukkelijk bepaalt dat controle alleen toegestaan is als deze voorzienbaar is. Dat wil zeggen dat de werknemer op voorhand daadwerkelijk weet dat mogelijk controle plaats kan vinden en op welke wijze deze plaatsvindt. In de onderhavige kwestie had de werkgever wél het privégebruik van de computer verboden maar niet aangegeven dat deze gecontroleerd kon worden. Dat was voor het EHRM voldoende om de controle als onrechtmatig te bestempelen. Onder het oude recht was een voorafgaande waarschuwing geen harde voorwaarde voor controle. Toen was het vastleggen van persoonsgegevens (e-mails) namelijk toegestaan op twee gronden. Men kon toestemming vragen (art. 8 onder a Wbp) of de verwerking kon noodzakelijk zijn in het belang van het bedrijf (art. 8 onder f Wbp). Toestemming (a-grond) is het makkelijkste te verkrijgen en kan al via een personeelshandboek. De meeste bedrijven kiezen daar dan ook voor. De f-grond is feitelijk een laatste redmiddel omdat het niet makkelijk is noodzaak aan te tonen. Het EHRM gooit dus feitelijk de weg via de f-grond dicht.
Opvallend is ook dat het EHRM ook ingaat op de rechtmatigheid van het ontslag van Barbulesu. Het EHRM vindt deze 'straf' namelijk erg zwaar. In Nederland is onrechtmatig verkregen bewijs meestal geen reden om het ontslag ongeldig te verklaren. Daarom heeft het voor een werknemer meestal weinig zin zich op privacy te beroepen. Immers, ongeacht of sprake is van een inbreuk op de privacy, het ontslag blijft staan. Hoogstens kan dan aanspraak worden gemaakt op een kleine schadevergoeding. Het EHRM bepaalt echter dat de zwaarte van de straf (ontslag) meeweegt in de vraag of sprake is van een gerechtvaardigde inbreuk op artikel 8 EVRM. Met andere woorden: de rechter is gehouden dit mee te wegen in het ontslagoordeel. Een ernstige inbreuk op de privacy zou daar nog wél eens aan in de weg kunnen staan.
Controleren internet en e-mail werknemers: Wanneer mag het?
Het EHRM heeft dus een beoordelingskader geschetst. De nationale rechter moet volgens dat beoordelingskader oordelen, anders kan het vonnis worden aangevochten bij het EHRM. Organisaties die de e-mail (of het internetverkeer van hun werknemers willen controleren doen er goed aan dat kader na te leven. Feitelijk zijn dat alle organisaties. Het EHRM hamert namelijk erop dat controle voorzienbaar moet zijn. Het is dus niet toegestaan achteraf te controleren zonder een deugdelijk protocol.
Meestal ontstaat de nood voor controle pas achteraf, bijvoorbeeld bij een vermoedens van fraude. Dan is het wel erg handig de e-mailbox van een werknemer in te kunnen zien. De toenemende vraag naar controle ontstaat vooral uit het aanbod. De laatste jaren worden steeds meer gegevens opgeslagen. Bijvoorbeeld vroeger was het nodig e-mailboxen op te schonen in verband met de opslagruimte. Tegenwoordig is de opslagruimte vrijwel onbegrensd en worden berichten steeds meer bewaard. Er is dus véél meer bewijs voorhanden en dat vergroot de wens te controleren.
In dit artikel staat meer over het beoordelingskader en de gevolgen van een onrechtmatige beoordeling.
Lees verder...
Controle e-mail / internet werknemers: aan welke vereisten moet voldaan worden. (Privacyrecht)
Het EHRM deed op dinsdag 05 september 2017 een belangrijke uitspraak over controle van e-mails van werknemers. Voortaan is voorafgaande toestemming verplicht én moeten onrechtmatig verkregen gegevens worden meegewogen in het ontslag. In die uitspraak schetste het EHRM een toetsingskader, waaraan controle moet voldoen. In dit artikel wordt ingegaan op dat toetsingskader. Met andere woorden, wanneer mag de e-mail van werknemers gecontroleerd worden. Daarna wordt ingegaan op de gevolgen van een onrechtmatige controle.
Lees verder...
Ilja Gort, de bekendste wijnmaker van Nederland, mag zijn "ZoMerlot" gewoon blijven verkopen. Zo oordeelt de rechtbank in Utrecht voorlopig. Wijnimporteur LFE had een kort geding aangespannen tegen Gort omdat "ZoMerlot" verwarring zou veroorzaken met haar merk "Sum-merlot". Een opvallende uitspraak omdat LFE nog helemaal geen Sum-merlot-wijn verkoopt, en dat werd haar zwaar aangerekend. Gort reageert triomfantelijk bij BNR. In werkelijkheid is hij echter door het oog van de naald gekropen. Lexx-it legt uit waarom.
ZoMerlot lijkt nét niet genoeg op Sum-merlot.
Deze kwestie draait om de vraag of sprake is van verwarringsgevaar. De merkhouder (LFE) mag namelijk het gebruik van een teken (ZoMerlot) door een ander (Gort) verbieden als er gevaar voor verwarring ontstaat. Dat gevaar bestaat bijvoorbeeld als sprake is van dezelfde klank (auditieve gelijkenis), zelfde betekenis hebben (begripsmatige gelijkenis) of hetzelfde uitzien (visuele gelijkenis).
ZoMerlot en Sum-merlot lijken best wel op elkaar. Het is een samenvoegsel van de begrippen "zomer" en "Merlot" om een zomerse Merlot aan te duiden. Er is dus sprake van een grote begripsmatige gelijkenis. Ook visueel lijken beide wijnen op elkaar. In beide gevallen wordt namelijk het begrip "zomer" voor Merlot geplaatst. Ze klinken zelfs hetzelfde. Spreek beide woorden maar eens uit, met de nadruk op Merlot. Eigenlijk is het enige verschil dat summer Engels is en zomer Nederlands.
De rechter vindt dat ook:
Toch is er geen sprake van verwarring. De rechter weegt namelijk mee dat Gort de zoMerlot altijd verkoopt onder de bekende merknaam La Tulipe, daardoor vermindert het verwarringsgevaar. Bovendien verkoopt LFE nog geen wijn onder de naam Summerlot verkoopt. Het publiek heeft daarom nog geen beeld van het merk en kan dus ook nog niet verward worden.
Een Zwaluw maakt nog geen zomer: what's next.
Gort heeft alle reden om te lachen. Hij LFE moet hem € 15.000,- proceskosten betalen én heel Nederland kent nu zijn zoMerlot. Hij sluit zelfs niet uit dat de zoMerlot volgend jaar wéér in de winkels ligt.
Het vonnis is echter maar een voorlopig oordeel en bovendien zeker geen klinkende overwinning. De rechter zegt namelijk wél dat de wijn namen erg veel op elkaar lijken. Gort wordt alleen gered omdat hij wél een wijn heeft en LFE nog niet. Volgend jaar brengt LFE echter wél een wijn op de markt. Als Gort dan ook zijn zoMerlot uitbrengt kan de rechter wel eens heel anders oordelen.
Lees verder...
The Washington Redskins™, Peace of Ass™, Anal Overdose™
Waar ligt de grens voor minachtende merken?
Wat hebben Peace of Ass, Anal Overdose, Face Shit, Shittown en The Washington Redskins met elkaar gemeen? Het zijn allemaal aangevraagde merknamen. In de USA werden dit soort kleinerende of vernederende merknamen tot voor kort niet geaccepteerd. Tot voor kort, want The Supreme Court heeft op 19 juni in Matal v Tam besloten dat deze merken niet meer geweigerd mogen worden. Zo'n weigering is namelijk in strijd met de vrijheid van meningsuiting.
Een opmerkelijke beslissing, het is namelijk heel normaal dat onfatsoenlijke merken geweigerd kunnen worden. Ook in Nederland kan niet zomaar ieder merk geregistreerd worden. Lees hier wanneer een merk in Nederland te vies wordt.
Lees verder...
EHRM: Stalin is bekender dan Erdogan
Dr McGonagle wees mij vorige week op deze wat oudere maar toch opvallende arresten. Het EHRM oordeelt daarin feitelijk dat Stalin bekender is dan Erdogan. Dat is van belang omdat het recht op privacy afneemt naarmate iemand bekender wordt.
Lees verder...
Zeeuwse snackbar houdt Wendy's al 20 jaar buiten Europa
David en Goliath in de strijd over het merk "Wendy's.
Wendy's is na McDonalds de grootste hamburgerketen in de VS. Met ongeveer 8.000 vestigingen hebben zij de hele wereld veroverd. De hele wereld? Nee, een kleine snackbar bleef moedig weerstand bieden tegen de overweldiger en maakt het leven van Wendy's niet bepaald gemakkelijk. De Volkskrant schreef onlangs een mooi artikel over de strijd over het merk “Wendy's”.
Raymond's snackbar 'Wendy's'.
Raymond Warrens vernoemde zijn snackbar te Goes in 1988 naar zijn dochtertje Wendy. In 1995 legde hij de merknaam “Wendy's” vast voor de Benelux. Dat Benelux merkenrecht geeft hem alleenrecht om een snackbar onder die naam te exploiteren. Dat betekent, vanzelfsprekend, dat het Amerikaanse Wendy's zich niet meer kan vestigen onder die naam.
Tweede inschrijving van het merk Wendy's
Rond 1998 doet Wendy's toch een poging. Zij schrijft het merk 'Wendy's' in bij het Benelux- merkenregister. Warrens laat het daar niet bij zitten en daagt Wendy's voor de rechtbank te Middelburg. Volgens Warren kan Wendy's het merk niet inschrijven omdat hij een ouder merk heeft. Wendy's verweert zich en vindt dat Warrens het merk niet had kunnen registreren omdat haar merk algemeen bekend is. Ook zou sprake zijn van kwade trouw.
Een merkenrecht ontstaat namelijk door registratie van dat merk. Oudere merkrechten hebben voorrang op jongere merken. Dus het merk van Warrens blokkeert latere registraties van het merk “Wendy's” door de Amerikanen.
Het merk van Warrens moet wel aan een aantal eisen voldoen. Zo moet het bijvoorbeeld onderscheidend zijn. Één van die eisen is dat de registratie te goeder trouw wordt gedaan. Dat wil zeggen dat je geen merk mag registreren als je weet dat dit eigenlijk aan een ander toebehoort. Die wetenschap is vaak moeilijk aan te tonen. Als een merk echter erg bekend is dan is dat makkelijker. Bijvoorbeeld het merk “Coca Cola” is zo bekend dat een registratie daarvan bijna altijd te kwader trouw is. Als Wendy's dus kan aantonen dat haar merk bekend is of Warrens te kwader trouw is dan vervalt zijn merk en staat het de Amerikanen vrij het merk te registreren.
Na 13 jaar krijgt Warrens gelijk van de Hoge Raad
Wendy's is nu een wereldwijd bekend merk. In 1995 was dat echter anders. Toen had Wendy's weliswaar bijna 4000 vestigingen, maar die lagen vrijwel uitsluitend in Amerika en Azië, in Europa was Wendy's alleen in Griekenland en de UK te vinden. Wendy's was, tot 1982, kort in Nederland gevestigd. De registratie van het merk in 1995 was echter al meer dan 10 jaar daarna, bovendien hadden de Amerikanen het merk Wendy's al meer dan 3 jaar niet meer gebruikt in Nederland. Is dan sprake van algemene bekendheid of kwade trouw?
Nee, oordeelt de Rechtbank Middelburg in 2000. Zij stelt Warrens in het gelijk en spreekt doorhaling uit van de Amerikaanse Merken. Ook in hoger beroep houdt dat oordeel stand. Het Hof Den Haag oordeelt in 2013 eveneens in het voordeel van de Zeeuw. De Amerikanen doen nog een poging bij de Hoge Raad. Die is er echter vrij snel klaar mee en doet het af met een art. 81 RO. (Volgens art. 81 RO hoeft de Hoge Raad een afwijzing niet te motiveren als een motivatie niet leidt tot beantwoording van rechtsvragen. Een “art. 81 RO” is het antwoord op een juridische open deur).
Tweede poging Europese inschrijving van het merk Wendy's.
Driemaal is scheepsrecht zou men zeggen. Wendy's laat het echter niet zitten bij de afwijzing. In 2013 schrijft zij Wendy's in als Europees merk (1)(2)(3). Nederland ligt echter in de Europese Unie. Warrens maakt dan ook bezwaar tegen die inschrijving. Dit, omdat het Europese merk in strijd is met zijn oudere Beneluxmerk. Op dat bezwaar is niet beslist.
Volgens de Volkskrant heeft de rechtbank Middelburg begin 2017 nogmaals geoordeeld dat het Europese merk niet geldig was. (Dat vonnis is niet gepubliceerd). Wendy's stelde zich op het standpunt dat een enkele snackbar niet als 'normaal gebruik' van het merk kan worden gezien. Het merkenrecht vervalt namelijk als dat niet normaal gebruikt wordt. Daar ging de rechtbank niet in mee. Wendy's werd wéér in het ongelijk gesteld. Zij heeft wél aangekondigd naar het Hof van Justitie te stappen.
De toekomst.
De Amerikaanse hamburgergigant is na 20 jaar nog geen centimeter opgeschoten. Voorlopig lijkt er nog geen einde te komen aan hun problemen. Niet alleen het Beneluxmerk is vervallen verklaard, ook het Europese merk dreigt te stranden. Het zal dus nog wel even duren voordat héél Gallië veroverd is.
In de Volkskrant wordt Warrens afgeschilderd als het ongewilde slachtoffer. Wie de vonnissen leest ziet dat dat wel meevalt. Warrens is diegene die de confrontatie opzoekt en procedures start. Dat is overigens zijn goed recht. Hij heeft eerder geregistreerd en mag daarom het gebruik door ieder ander verbieden. Ook als die ander één van de grootste bedrijven van de wereld is.
Lees verder...
(merknamen) van concurrenten in Adwords campagnes.
Wanneer wordt deze slimme marketing truc een merkinbreuk?
Google adwords is een belangrijk marketing-instrument. Tegen betaling kan men in Google bij een bepaald zoekwoord een advertentie plaatsen. Dat wordt ook regelmatig misbruikt door te adverteren bij de (merk-)naam van een concurrent. Wie dan zoekt naar die merknaam krijgt eerst pas de advertentie te zien en daarna de website van de concurrent. De consument kan dan op de website van de concurrent terecht komen. Dat, terwijl de consument juist op zoek was naar de merknaam en dus naar het bedrijf zelf.
Instinctief zou men zeggen dat dit niet mag. Er wordt namelijk geprofiteerd van de bekendheid van een merk. Aan de andere kant is vrije concurrentie in Nederland een groot goed, zelfs het profiteren van een ander is in beginsel toegestaan. Volgens het Hof van Justitie (HvJ) is het gebruik van adwords campagnes bij merknamen tot op zekere hoogte toegestaan. Er is echter een grens. Lees in dit artikel waar deze grens precies ligt.
Lees verder...
The Facebook files als wapen tegen smaad/laster
Een analyse van de Facebook censuurregels.
The Guardian publiceerde deze week “The Facebook Filesâ€. Honderden pagina's met gelekte documenten over het Facebook censuur-beleid. In deze documenten staan interne aanwijzingen over welke informatie nu wel of niet toegestaan is. The Guardian spreekt vooral schande en verbazing dat "zelfverminking" dus is toegestaan. Dat is een constatering, maar wat moet je ermee? Lexxit zet de regels even op een rijtje.
Lees verder...
Is een website eigenaar nu wel of niet aansprakelijk voor comments?
Vorige maand heeft het EHRM besloten: Een Zweeds blog is niet aansprakelijk voor een comment. Meer precies: De zweedse rechter miskent niet het recht op eer en goede naam van de heer Pihl door het blog niet te veroordelen. Zo’n uitspraak leidt al snel tot de conclusie dat blogs dus niet aansprakelijk zijn voor hun comments. Dat is veel te kort door de bocht. Anderzijds kan ook niet gezegd worden dat blog-eigenaren wél aansprakelijk zijn voor comments. Hoe zit het dan wel? Lexxit legt uit!
Lees verder...
Lodwijk asscher gedaagd vanwege smaad.
Vier goede redenen waarom hij onschuldig is.
Het zit de PvdA-voorman niet mee. Eerst de verkiezingsuitslag, de dag erna een dagvaarding. De eigenaar van vakantiepark Fort Oranje is boos vanwege een aantal opmerkingen tijdens een campagnebezoek op 23 maart 2013 heeft de heer Asscher gezegd dat het park vanwege “maffia-achtige toestanden” zo snel mogelijk gesloten moet worden. In dit artikel geeft Lexxit vier goede redenen waarom de rechter Asscher waarschijnlijk niet zal terugfluiten.
Lees verder...
Patrick en Okkie
Van Gogh-dief pleegt geen smaad tegen Patrick Kluivert
Niemand minder dan Patrick Kluivert zou onderdak hebben geboden aan Van Gogh-dief Okkie. Althans dat beweerde Octave “Okkie” Durham in een brandpunt documentaire vorige week. De voormalig middenvelder gaat meteen in de aanval en laat zijn advocaat aangifte doen vanwege smaad. Lexxit legt uit waarom in dit geval waarschijnlijk geen sprake is van smaad!
Wat is smaad in strafrechtelijke zin?
Smaad is een vorm van belediging en opgenomen in artikel 261 Sr:
"1. Hij die opzettelijk iemands eer of goede naam aanrandt, door telastlegging van een bepaald feit, met het kennelijke doel om daaraan ruchtbaarheid te geven, wordt, als schuldig aan smaad, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de derde categorie.
2. Indien dit geschiedt door middel van geschriften of afbeeldingen, verspreid, openlijk tentoongesteld of aangeslagen, of door geschriften waarvan de inhoud openlijk ten gehore wordt gebracht, wordt de dader, als schuldig aan smaadschrift, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.
3. Noch smaad, noch smaadschrift bestaat voor zover de dader heeft gehandeld tot noodzakelijke verdediging, of te goeder trouw heeft kunnen aannemen dat het te last gelegde waar was en dat het algemeen belang de telastlegging eiste."
Het komt erop neer dat iemand een beschuldiging in het openbaar doet met als kennelijke doel de eer of goede naam van een ander te beschadigen. Opzet is een belangrijk element in deze delictsomschrijving. Iemand moet daarom in ieder geval het aanmerkelijke risico hebben aanvaard dat iemands eer en goede naam aangetast zou worden door een uitspraak.
Smaad omvat altijd uitingen die waar zijn. Bijvoorbeeld het maken van de opmerking dat “Jan wel 100 rijdt in de bebouwde kom” brengt in ieder geval het aanmerkelijke risico met zich mee dat de eer en goede naam van Jan beschadigd wordt. Toch zijn er situaties waarin een dergelijke opmerking nuttig kan zijn. Bijvoorbeeld als Jan toevallig de voorzitter is van Veilig Verkeer Nederland. Daarom biedt lid 3 van artikel 261 Sr twee belangrijke uitsluitingsgronden.
De eerste uitsluitingsgrond is noodzakelijke verdediging. Als men zelf beledigd is dan mag men terug beledigen om zijn eigen belangen te beschermen. Ook de belangen van een ander mag men volgens deze uitsluitingsgrond beschermen. Overigens mag men weer niet te ver gaan. De verdediging moet proportioneel zijn.
De tweede uitsluitingsgrond is dat de verdachte (1) te goeder trouw heeft kunnen aannemen dat (2) de beschuldiging waar is én (3) het algemeen belang de beschuldiging eiste. De eerste twee elementen betekenen dat op basis van de beschikbare feiten redelijkerwijs mag worden geconcludeerd dat de beschuldiging waar is. De verdachte hoeft dus niet te bewijzen dat het waar is. De verdachte moet wel een redelijke afweging gemaakt hebben. Het derde element is minstens even belangrijk. De beschuldiging moet namelijk ook gedaan worden in het algemeen belang. Het algemeen belang kan bijvoorbeeld zijn het waarschuwen van het publiek of het bijdragen aan het maatschappelijk debat. Meestal wordt het algemeen belang bepaald door: de ernst van de beschuldiging, de bijdrage aan het maatschappelijk debat en de rol van het slachtoffer in de maatschappij. Om terug te gaan naar het voorbeeld van Jan. Die opmerking was smadelijk geweest als Jan een normaal burger was. Nu Jan echter voorzitter van VVN is dient deze opmerking het maatschappelijk debat.
Waarom de opmerkingen van Okkie geen smaad zijn
Okkie kan zich waarschijnlijk beroepen op de tweede uitsluitingsgrond van artikel 261 lid 3 Sr. Kluivert is namelijk een bekend persoon en zijn gedragingen dienen daarom eerder het maatschappelijke debat. Als hij een crimineel onderbrengt dan is dat belangrijk voor het publiek om te weten. Ook de voorzienbaarheid van publiciteit speelt een rol. Het EHRM vindt namelijk dat het recht op privacy niet beschermt tegen publiciteit die een voorzienbaar gevolg is van iemands handelen. Kortom, de uitingen dienen een zeker algemeen belang.
Natuurlijk kan Okkie het verhaal ook uit zijn duim gezogen hebben. Hoewel Kluivert al wel erkent dat hij zich vaag herinnert Okkie te hebben ontmoet. In dat geval kan Okkie geen beroep doen op de uitsluitingsgrond van artikel 261 lid 3. Er is dan ook geen sprake meer van smaad maar van laster.
Geen smaad maar wel laster
Laster is niet hetzelfde als smaad. Het verschil is dat de lasteraar zou moeten weten dat de beschuldigingen niet waar zijn, terwijl de smadelijke beschuldigingen best op waarheid gebaseerd kunnen zijn. Als Okkie dus niet de waarheid spreekt pleegt hij laster. Spreekt hij wel de waarheid dan kan hij zich beroepen op de uitzondering van 261 lid 3 Sr. en pleegt hij geen smaad.
Let wel, niet relevant is of Okkie daadwerkelijk de waarheid spreekt. Relevant is of hij op basis van de hem beschikbare feiten redelijkerwijs kan geloven dat de beschuldiging waar is. Dat is in dit geval geen belangrijk verschil. Moeilijk voorstelbaar is immers een situatie waarin Okkie wel mag geloven dat hij bij Patrick geslapen heeft, maar daar niet daadwerkelijk geslapen heeft. In andere gevallen kan het echter wel een wezenlijk verschil zijn. Journalisten hoeven bijvoorbeeld alleen aan te tonen dat zij voldoende onderzoek hebben gedaan naar een kwestie, niet dat de beschuldiging daadwerkelijk waar is.
Waarom doet Kluivert dan toch aangifte van smaad?
Ook mr. Spong kent het verschil tussen smaad en laster. Hij heeft daarom aangifte gedaan van smaad en laster. Als laster niet bewezen kan worden dan kan wellicht smaad bewezen worden.
Later en smaad zijn beiden klachtdelicten. Dat wil zeggen dat de politie alleen mag vervolgen als het slachtoffer een klacht instelt. Die klacht wordt meestal met een aangifte gedaan.
Spong had ook naar de civiele rechter kunnen stappen voor een verbod. Echter, zoals de advocaat al terecht opmerkt heeft een verbod weinig zin nu de media de kwestie al hebben opgepikt.
Lees verder...
Hoge Raad tikt Google op de vingers. Privacy gaat voor zoekresultaten, tenzij…. (Ontgooglen)
Ruim drie jaar geleden heeft het Hof van Justitie het recht om te vergeten gevonden: Iedereen heeft het recht Google te verzoeken zoekresultaten te verwijderen, tenzij er een goede reden is om deze te laten zien. Tienduizenden hebben sindsdien een “ontgoogle”-verzoek ingediend. In de praktijk blijkt Google veel verzoeken af te wijzen. Ook de Nederlandse rechtspraak was niet zo happig verwijderingsverzoeken toe te wijzen. Totdat de Hoge Raad in februari 2017 ingreep
De uitspraak is niet verrassend. Immers, de Hoge Raad volgt het HvJ bijna een-op-een. Het is wel een belangrijke opsteker. Verwijderingsverzoeken zullen in de toekomst aanzienlijk makkelijker toegewezen worden met een verwijzing naar dit arrest. Hieronder staat waarom.
Lees verder...
Bijna € 40.000,- schadevergoeding voor naaktfoto's van Facebook (Cindy Klaassen).
Een catfisher geeft zich uit voor een ander om iemand te verleiden. Meestal is dat onschuldig, het is ook niet verboden om zich voor een ander uit te geven. Een cliënte van Lexxit werd door een catfisher verleid naaktfoto's op te sturen. De rechter veroordeelde de man deze week in kort geding een voorschot van € 38.367,66 te betalen.
Oplichting op zo'n grote schaal komt niet vaak voor in Nederland. Een schadevergoeding van bijna € 40.000,- ook niet.
In dit artikel leest u hoe deze oplichter te werk ging. Hoe deze oplichter ontmaskerd werd en waarom de rechter zo'n grote schadevergoeding toekent.
Lees verder...
#Hardgaan in Walibi, juridisch optreden tegen porno-opnamen in een bedrijf.
Opnamen voor een pornofilm in een onderneming, het lijkt een vergezocht probleem. Toch ontdekte pretpark Walibi dat Kim Holland een pornofilm in het pretpark had laten maken. De directie was, op zijn zachts gezegd, niet gelukkig en kondigde juridische stappen aan. De volgende dag werd de pornofilm al verwijderd. Het loopt dus met een sisser af.
Waren juridische stappen mogelijk geweest? Ook het maken van pornofilms valt namelijk onder het recht van vrijheid van meningsuiting. In het EVRM (art 10) staat, vrij vertaald, dat de vrijheid van meningsuiting alleen met een goede reden beperkt mag worden.
Lees verder...
Negatieve (internet)reviews, de juridische grenzen!
Ondernemers vragen Lexxit vaak over negatieve recensies. Dat is logisch, aankoopbeslissingen worden vaak gebaseerd op de meningen van andere klanten. Negatieve reviews zijn dus slecht voor de omzet
Veel ondernemers weten wel dat ook negatieve reviews zijn toegestaan. Aan de andere kant mag niet alles geschreven worden. Waar ligt de grens precies? Daar gaat dit artikel over.
Dan zijn er ook nog valse reviews, die door concurrenten of boze buren worden geplaatst. In dit artikel worden ook deze bekeken.
Lees verder...
Tweede Kamerlid Marcouch haalde vorige week het nieuws toen zijn motie tegen treitervloggers met grote meerderheid werd aangenomen. Volgens de motie zouden agenten in de toekomst alleen onherkenbaar in beeld mogen worden gebracht.
De motie heeft al het nodige stof doen opwaaien. Vraagtekens worden gesteld bij bescherming van de persvrijheid.
Lees verder...
Mogen camerabeelden van een diefstal worden uitgezonden?
Een paar dagen geleden publiceerde de lokale SPAR te Zutphen beelden van een diefstal op Facebook. Te zien is hoe twee jongens een six-pack Heineken in hun tas stoppen. Mag de winkelier deze camerabeelden wel uitzenden?
Op deze website staat meer informatie over de uitgezonden videobeelden.
Hoe begrijpelijk de reactie van de winkelier ook is, het antwoord is 'nee'.
Verbod op het verwerken van strafrechtelijke persoonsgegevens (art. 22 Wbp.)
Video's van mensen zijn persoonsgegevens, omdat deze informatie bevatten over natuurlijke personen. Dat wil zeggen dat het gebruik van video's is onderworpen aan de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp).
Art. 22 Wbp verbiedt de verwerking van strafrechtelijke persoonsgegevens. Omdat de video's strafrechtelijke vergrijpen weergeven mogen deze dus niet uitgezonden worden.
Eerder schreven wij over een wetsvoorstel dat publicatie van deze video's onder strenge voorwaarden mogelijk zou maken. Dat wetsvoorstel is gestrand. Art. 22 Wbp is daarom nog steeds van kracht.
De Wet bescherming persoonsgegevens geldt doorgaans niet voor particulieren. Zij worden daarom niet gehinderd door art. 22 Wbp.
Portretrecht (art. 21 Aw.)
Naast art. 22 Wbp kunnen de 'daders' zich ook beroepen op het portretrecht.
Volgens het portretrecht kan een geportretteerde zich verzetten tegen openbaarmaking van zijn portret als hij een redelijk belang heeft.
Of een belang redelijk is hangt af van de omstandigheden van het geval.
In dit concrete geval kan men zich afvragen of de diefstal van een six-pack Heineken het rechtvaardigt dat de jongeren in kwestie aan de schandpaal genageld worden. Dit, ook in verband met de jonge leeftijd van de daders. Bovendien is op het filmpje niet duidelijk te zien dat de jongens ook daadwerkelijk niet afrekenen.
Een andere vraag is of de winkelier wel andere maatregelen onderzocht heeft (subsidiariteit). Zo had de winkelier aangifte kunnen doen.
Conclusie
Camerabeelden van misdrijven mogen dus niet zomaar gepubliceerd worden.
Lees verder...
Rectificeren kun je leren.
Het recht op rectificatie ex art. 6:167 BW.
Bijna al mijn cliënten willen een rectificatie. Het lijkt logisch: Iemand heeft het hele internet volgeschreven over de cliënt en dat publiekelijk moet worden rechtgezet. Uit het onderstaande filmpje blijkt waarom een rectificatie meestal niet zo'n goed idee is.
Lees verder...
(Online) datingfraude: juridische oplossingen.
Vorige week publiceerde wij een gastblog over datingfraude. Robin de Boer waarschuwt in dat artikel voor datingfraude en geeft tips om datingfraude te herkennen. Voor de slachtoffers komen deze waarschuwingen echter te laat. Daarom bespreken wij deze week de juridische mogelijkheden voor slachtoffers.
Lees verder...
Veilig & vertrouwd online daten
Tekst: Robin de Boer www.datingsitekiezen.nl.
Online dating is niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Steeds meer mensen vinden tegenwoordig een partner via de digitale snelweg. Volgens Lexa start één op de vijf relaties via internet. Uit onderzoek van het CBS blijkt zelfs dat 37% van alle 50- tot 65-jarige mensen die tussen 2008 en 2013 zijn gaan samenwonen elkaar online heeft ontmoet. Cijfers waar we met z’n allen niet onderuit kunnen. Online dating is een groot succes.
Lees verder...
Thuis-wifi-netwerk en aansprakelijkheid!
Beheerder aansprakelijk na afgifte wifi-code?
'Mag ik het wifi-wachtwoord?' is de eerste vraag die visite of gasten vaak stellen. Internet is tegenwoordig meer vanzelfsprekend dan een koekje bij de koffie. De goede gastheer kan zich echter een hoop problemen op de hals halen. Wat nu als de bezoeker misbruik maakt van de gastvrijheid en het internet gebruikt om onrechtmatig te handelen. Is de beheerder dan aansprakelijk? Die vraag kwam ter sprake tijdens een procedure deze week.
Zodra het wifi-wachtwoord is afgegeven heeft de beheerder geen controle meer over het internetgedrag van de gebruiker. Deze gebruiker kan bijvoorbeeld via The Pirate Bay inbreuk maken op het auteursrecht, smadelijke berichten op Facebook verspreiden of op Marktplaats iemand oplichten.
Lees verder...
Mag je naaktfoto’s bemachtigen met een nepaccount?
Een cliënte van Mulders Advocaten heeft een bijzonder probleem. Zij heeft intieme foto’s afgestaan aan iemand op Facebook. Na ongeveer drie maanden bleek het Facebookaccount, genaamd “Cindy”, nep te zijn. Dit fenomeen wordt ook wel ‘Catfishing’ genoemd. De cliënte had haar foto’s dus aan een onbekende gegeven. Daar bovenop dreigde diegene met het nepaccount ook nog eens de foto’s te verspreiden als de cliënte aangifte zou doen.
Lees verder...
Pas op: “app-vibrator” We-vibe deelt intieme gegevens met fabrikant.
De innovatieve We-vibe vibrator kan via een app op afstand bestuurd worden. Een Amerikaanse vrouw ontdekte tot haar schrik een nieuwe 'feature'. De vibrator stuurt ook gebruikersdata naar de fabrikant! Met die gegevens weet de fabrikant niet alleen wanneer de vibrator gebruikt wordt, maar ook met welke intensiteit en instellingen. Dat wil niet iedereen delen!
We-vibe is populair, wereldwijd zijn er ongeveer twee miljoen verkocht. Ook in Nederland is de We-vibe te koop (hier, hier en hier). De privacy van veel Nederlanders staat dus op het spel.
Lees verder...
Rechters en vrijheid van meningsuiting.
Ook rechters hebben vrijheid van meningsuiting. Die vrijheid gaat wel minder ver dan bij de gewone burger. Rechter Sietse Dijksta heeft hierover haar proefschrift geschreven. Zij gaat in op de spanning tussen het beroep rechter en de persoon daarachter. Een mooi moment om eens wat dieper op dit onderwerp in te gaan.
Lees verder...
Een grote Nederlandse sportbond verplicht al haar scheidsrechters schriftelijk te verklaren dat zij niet over die sportbond zullen publiceren op social media, zo vertelde een bezorgde scheidsrechter ons. Haar vraag was of zij de sportbond haar kon verplichten de verklaring te teken, zij voelde zich namelijk aangetast in haar vrijheid van meningsuiting.
Door: Stephan Mulders
Lees verder...
Wie zwaait de scepter over .Africa?
Op dit moment is een heuse juridische strijd gaande over het .africa domein. De bedoeling was dat .africa het einde van e-mailadressen en websites zou sieren. .africa zou het Afrikaanse .com worden. De werkelijkheid is een hevige juridische strijd.
Lees verder...
‘De kapper van Trump’ dreigt Gawker aan te klagen.
Laster, smaad en het 60.000-dollar-kapsel van Trump.
Donald Trump heeft bijzonder haar. Daar bestaat geen discussie over. Volgens de presidentskandidaat zelf vergt zijn bijzondere coupe slechts een dagelijkse was- en kambeurt. Volgens de website Gawker kost het kapsel van Trump echter $ 60.000,-. Een Amerikaanse advocaat is van mening dat het artikel vele onjuistheden bevat en daarom verwijderd moet worden.
Lees verder...
Filmproducent doet aangifte tegen internetproviders. Zinloos?
Klaas de Jong, producent van onder andere Michiel de Ruyter, Toscaanse Bruiloft en SneekWeek, heeft aangifte gedaan tegen KPN, Ziggo, Vodafone en Telfort. Deze internetproviders zouden volgens hem vervolgbaar zijn omdat zij toestaan dat Nederlandse films worden doorgegeven via torrentsites. Zal deze aangifte tot vervolging leiden? Lexxit antwoordt.
Lees verder...
Het auteursrecht tegen (verspreiding van) sexfilmpjes van Skype Snapchat of Facetime
Webcammen, bijna iedereen doet het via Skype, Snapchat of Facetime. De webcam wordt gebruikt voor leuke, grappige, beschamende en soms zelf seksuele beelden. Dat is geen probleem, zolang de andere partij te vertrouwen is. Zoals iedereen weet kunnen de beelden namelijk gemakkelijk verspreid worden, het internet staat er vol mee. Meestal wil de maker juist dat de beelden privé blijven. De vraag is dan ook hoe ongewenste verspreiding voorkomen kan worden.
In dit artikel wordt belicht hoe het auteursrecht als wapen kan dienen om ongevraagde verspreiding van webcambeelden tegen te gaan.
Lees verder...
Kunnen kinderen hun ouders aanklagen vanwege babyfoto's op Facebook?
Een journalist van het NRC stelde die vraag deze week aan Lexxit. Dit is een link naar het artikel daarover. De journalist vroeg dit omdat in Frankrijk commotie is ontstaan over het publiceren van kinderfoto’s op internet. Dit zou zelfs strafbaar zijn gesteld in Frankrijk.
Het korte antwoord is "ja". Kinderen hebben namelijk recht op privacy en kunnen als zodanig aanspraak maken op hun portretrecht.
Lees verder...
Mag Facebook zomaar mijn profiel (of berichten) verwijderen?
Mag Facebook zomaar berichten of profielen verwijderen? Die vraag stond deze week centraal in het nieuws. Dinsdag nog verwijderde Facebook kort het profiel van Kamerlid Yücel omdat zij haar steun betuigde aan columniste Ebru Umar. De PvdA sprak schande en enkele uren later werd het profiel weer hersteld.
Lees verder...
EHRM: Journalist moet zich ook aan de wet houden.
“veroordeling journalist voor openbaren strafdossier terecht”.
Journalisten vervullen in onze samenleving een maatschappelijke rol als “waakhond van de samenleving”. Hun vrijheid van meningsuiting is vanwege die belangrijke positie ruimer dan die van een normaal persoon. Vorige week nuanceerde het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) dat recht in een uitspraak over Arnaud Bédat, een Zwitserse journalist.
De journalist vond via via gegevens uit een belangrijk lopend strafdossier en schreef daar een artikel over. Onder meer verslagen van het verhoor van de verdachte, zijn vriendin en dochter kwamen op straat te liggen. Dit, samen met gevoelige details over het privéleven van de verdachte. Het lekken van geheime overheidsdocumenten is in Zwitserland strafbaar. De journalist is veroordeeld tot een boete van ongeveer € 2500,-.
In dit artikel eerst een korte uitleg over de wijze waarop dit arrest de persvrijheid in belangrijke mate beperkt. Vervolgens wordt toegelicht waarom dit arrest de overheid niet alleen een krachtig argument geeft om op te treden tegen "onverantwoordelijke journalisten" maar zelfs een plicht oplegt dat te doen.
Lees verder...
Afschaffing majesteitsschennis symboolpolitiek?
Morgen is het Koningsdag, een mooi moment om het even te hebben over het verbod op majesteitsschennis. Dit ook omdat D66 pas nog een wetsvoorstel indiende om dit te schrappen, samen met het verbod op belediging van een buitenlands staatshoofd. Aanleiding daarvoor was de commotie die ontstond rondom de Duitse komiek Bohmermann die Erdogan beledigde.
Heeft dat wetsvoorstel wel enig praktisch effect, of is dit weer een sterk staaltje symboolpolitiek?
Lees verder...
Ivoriaanse bende perst Nederlandse mannen af na webcamsex.
Lexxit krijgt steeds meer vragen over afpersing via webcamsex. Het lijkt erop dat een bende uit Ivoorkust actief is op Facebook. Een mooie vrouw verleidt het slachtoffer, meestal een man, om webcamsex met haar te hebben. Dat wordt opgenomen en later gebruikt om het slachtoffer af te persen. Dit wordt ook wel “Sextortion” genoemd, een samenvoegsel van de Engelse woorden “sex” en “extortion” (afpersing).
Lees verder...
Een leuk nieuwtje op het gebied van portretrecht. Drogisterij Kruidvat heeft per ongeluk, zonder toestemming, een bewerkte foto van voormalig kamerlid Sabine Uitslag in haar folder geplaatst. Als “schadevergoeding” heeft Kruidvat beloofd een jaar lang luiers te sponseren voor het Sandra Muller Babyhuis.
Lees verder...
Recht om vergeten te worden voor criminelen.
Meestal worden de namen van criminelen in de media afgekort. Het doel daarvan is de privacy van de crimineel te beschermen. De schandpaal is immers al ruim 160 jaar afgeschaft. Crimineel Jan S. kan dus, na het uitzitten van zijn straf, weer ongestoord door het leven als Jan Smit (Niet de zanger, deze naam is verzonnen). Google gooit tegenwoordig echter roet in het eten, haar zoekalgoritmes zijn zo sterk dat zij het artikel over crimineel Jan S. koppelt aan de zoekterm Jan Smit. Het artikel over de moordenaar Jan S. verschijnt daarom prominent in de Google zoekresultaten bij het zoeken naar Jan Smit.
Lees verder...
Powned had beelden Hoes niet mogen uitzenden.
Maar wat levert dat Hoes op.
Het was vorige week groot nieuws: “Powned had de beelden van Onno Hoes niet mogen uitzenden”. Het doel is bereikt volgens de advocaat van de heer Hoes. Maar wat is er nu daadwerkelijk bereikt?
De heer Hoes wilde ten eerste een verbod om de beelden nog te gebruiken. Powned beloofde tijdens de zitting dit niet te zullen doen. Om die reden werd de eerste vordering afgewezen.
Daarnaast vorderde de heer Hoes dat Powned de zoekmachines Yahoo! en Google zou verzoeken de website waarop de beelden stonden zou verwijderen uit de zoekresultaten. Deze vordering werd wel toegewezen.
Lees verder...
Mijn bedrijfsnaam wordt gebruikt voor een pornowebsite. (domeinnaamkaping).
Pornowebsites maken regelmatig gebruik van (oude) bedrijfsnamen om bezoekers te lokken. Dit overkwam bijvoorbeeld recent nog de Brabantse basisschool, De Vlinder. De Vlinder stond tot voor kort bekend als “De Windroos”. In juli 2015 ontdekten enkele ouders 'toevallig' dat op de oude website van de basisschool een pornowebsite gehost wordt. Het bestuur was vergeten de oude domeinnaam te verlengen. De ouders zijn natuurlijk geschokt en het bestuur is “not amused”.
Lees verder...
Wie een misdrijf pleegt loopt tegenwoordig een groot risico gefilmd te worden. Overal hangen camera's en alles wordt met een smartphone vastgelegd. Die beelden mogen echter niet zomaar op internet gezet worden. Een nieuw wetsvoorstel moet dit mogelijk maken.
Lees verder...
Kinderfoto's, social media en het portretrecht
Op Facebook worden regelmatig foto's geplaatst. Ook van kinderen. Sommige ouders vinden dat geen prettig idee. Dat is een persoonlijke keuze. De een zal naar hartenlust de mooiste foto's delen, de ander wil juist liever geen foto's op het internet. Als ouder heb je dat niet helemaal in de hand. Ook familie, vrienden en bekenden kunnen een foto maken en online plaatsen, overigens vaak met de beste bedoelingen. Een bezorgde ouder vroeg Lexxit of zij foto's van haar kinderen kon laten verwijderen en wat haar juridische mogelijkheden zijn.
Lees verder...
Hadden de beelden van Tarhik Z. geblurred moeten worden?
Tarhik Z. liep donderdag jl. met een pistool de NOS-studio binnen. Zijn eis: zendtijd. Al snel werd hij overmeesterd door de politie. De gevraagde zendtijd heeft hij gekregen. Nog geen uur na het voorval verschenen de eerste beelden waarop Tarhik, herkenbaar en in vol ornaat in beeld is. Het gevolg is dat iedereen inmiddels weet wie Tarhik is, waar hij woont en wat hij deed. Net als Geenstijl vraagt Lexxit zich af of deze beelden niet "geblurred" hadden moeten worden. Zou Tarhik een kans maken deze publicatie in de rechtszaal aan te vechten?
Lees verder...
10 mythes rondom het recht om vergeten te worden.
In mei 2014 oordeelde het HvJ dat de Spanjaard Costeja een recht heeft om zijn persoonsgegevens uit de Google zoekresultaten te verwijderen. Die uitspraak bracht een stroom aan verwijderingsverzoeken op gang. Er bestaan echter veel onduidelijkheden over dit nieuwe recht. Lexxit zet de grootste mythes op een rij.
Lees verder...
CBP publiceert handleiding Google Analytics.
Welke webmaster gebruikt er nu geen Google Analytics? Met deze tool kan precies worden bijgehouden hoeveel bezoekers per dag naar een website kijken en welke pagina's precies populair zijn. Nuttige informatie voor een webmaster.
Google Analytics verzamelt echter persoonsgegevens. Daarom moet een webmaster goed opletten dat hij voldoet aan de strenge eisen van de Nederlandse privacywetgevering (o.a. Informatieplicht, geen verdere verwerking dan noodzakelijk, toestemming, cookiewetgeving etc. etc.).
Lees verder...
Is een forumbeheerder verplicht berichten op verzoek van gebruikers te verwijderen?
Wie is eigenaar van een forumbericht?
Op internetfora wordt veel geschreven door derden. Die bijdrages variëren van eenvoudige berichten tot diepgaande verhandelingen waarin specialistische kennis over een onderwerp wordt gedeeld. Het kan echter voorkomen dat de schrijver de berichten op een later moment toch liever verwijderd zou zien. Een gebruiker vroeg aan Lexxit of een forumbeheerder verplicht is zijn berichten op verzoek te verwijderen.
Lees verder...
Het recht om vergeten te worden is hot. Sinds mei 2014 is het 'vergeet mij'-formulier meer dan honderdduizend keer ingevuld. Er bestaat echter veel onduidelijkheid over de reikwijdte van dat recht en de toepassing daarvan. Vorige week heeft Working Party 29, de privacy-organisatie van de Europese Unie, guidelines uitgeven met betrekking tot het dat recht.
Lees verder...
Afgelopen vrijdag oordeelde de Rechtbank Limburg over de onderstaande spotprent van Ruben L. Oppenheimer over de bekende strafpleiter mr. Hiddema.
Mijn grote vriend Theo Hiddema. pic.twitter.com/Q9nMrGZUKz
— Ruben L. Oppenheimer (@RLOppenheimer) 3 oktober 2014
Mr. Hiddema vond het niet juist dat hij door de cartoonist als “louche advocaat” werd bestempeld en ging over tot dagvaarding. De rechter is van mening dat de advocaat inderdaad niet als louche mocht bestempeld mocht worden en beval rectificatie.
Lees verder...
Google zegt ja op ongeveer 38 % van de ontgoogle-verzoeken. Van de andere 62 % wordt ongeveer de helft afgewezen omdat gegevens ontbreken en de andere helft omdat Google van mening is dat de links niet verwijderd hoeven te worden. Wie het niet eens is met de beslissing van Google kan stappen ondernemen, maar moet wel op de termijnen letten.
Lees verder...
Google verwijdert zoekresultaten niet; wat kan ik doen?
Jezelf ontgooglen. Sinds april 2014 kan iedereen Google verzoeken zijn gegevens uit de zoekresultaten te verwijderen. Dat kan via dit formulier. Google heeft inmiddels al 91.000 verzoeken mogen ontvangen. Van die verzoeken is slechts 53 % daadwerkelijk verwijderd. Lexxit legt uit wat gedaan kan worden als Google onterecht weigert te verwijderen.
Lees verder...
Mag een ander zomaar mijn bikinifoto's op Facebook plaatsen? (Portretrecht)
Een bezoeker stelde via ons contactformulier de volgende vraag: “Als ik op vakantie op het strand loop en een wildvreemde maakt een foto van mij in mijn bikini, mag die wildvreemde de foto dan op Facebook plaatsen, of kan ik een beroep doen op het portretrecht?”
Lees verder...
